A Convención das Nacións Unidas relativa aos Dereitos do Neno de 1989 e a Convención de La Haya de 1993 relativa á protección do neno e á cooperación en materia de adopción internacional, constitúen o marco de principios e dereitos que deben guiar todas as intervencións e decisións que se adopten en relación aos menores de idade e en especial con aqueles que se atopen en situación de desprotección.
Neste marco, a adopción nacional e internacional está considerada como unha medida de protección, que debe responder sempre ao interese superior do menor, sen que deban terse en conta outros intereses alleos ao mesmo.
Do mesmo xeito, a Convención de Dereitos do Neno ao referirse á adopción internacional establece o principio de subsidiariedade da adopción internacional, segundo o cal a adopción internacional debe ser utilizada sempre como o último recurso unha vez esgotadas as posibilidades de medidas de protección no seu propio país.
Como recurso de protección, a adopción internacional debe estar garantida polos Estados responsables da mesma e só deberán intervir nestes procesos os organismos competentes en materia de protección de menores.
Estes organismos son os únicos que, por mandato legal, teñen a obriga de que a adopción internacional se decida sempre no interese do menor.
Que menores poden ser adoptados e que persoas poden ofrecerse para a adopción internacional
- Que menores poden ser adoptados
O menor adoptable é aquel que, non só reúne as condicións legais para iso, senón que, ademais, as súas circunstancias persoais, psicolóxicas e sociais así o recomendan. É importante poder distinguir entre menor necesitado dunha medida de protección institucional e menor adoptable. Existen moitos menores "necesitados de protección" pero non todos eles son adoptables.
- Que persoas poden ofrecerse para a adopción internacional
A persoa/s que se ofreza para a adopción debe ser capaz de entender que, por riba de todo outro interese, prima o interese do menor e, por tanto, a conveniencia da súa adopción. Debe, ademais, ser capaz de entender e dar resposta ás necesidades afectivas, de saúde e de comprensión da historia vivida, en razón da súa idade e das circunstancias que o rodearon ata o momento da súa adopción.
Publicacións sobre adopción internacional
O Ministerio, a través da Dirección Xeral competente en protección de menores, veu desenvolvendo unha labor informativa e formativa en materia de adopción internacional a partir da publicación de varios estudos e documentos técnicos.
Estes están dirixidos á poboación xeral e ás persoas interesadas na adopción internacional, así como tamén aos profesionais que, desde o ámbito público e privado, participan nos procesos de adopción facilitándolles instrumentos técnicos de traballo.
O obxectivo é impulsar e facilitar, en liña cos Convenios internacionais e a lexislación española en materia, a aplicación dun sistema garantista na tramitación das adopcións internacionais no que o interese dos menores adoptables e a defensa dos seus dereitos sexa prioritario.
- Dambach, M. e Messineo, J. (2020): Adopcións Internacionais Intrafamiliares. Garantir o respecto polo dereito do neno ou nena. Documento de traballo comparativo do SSI/CIR nº3: Enfoque nas solucións. Servizo Social Internacional. Xenebra
- Aragón, G., Baglietto, C. e Jeannin, C. (2019): Guía para a valoración das actividades dos OAA nos países de orixe. Servizo Social Internacional. Ministerio de Sanidade, Consumo e Benestar Social. España
- Dambach, M. (2019): Principio de subsidiariedade. Documento de traballo comparativo do SSI/CIR nº1: Enfoque nas solucións. Servizo Social Internacional. Xenebra
- Jeannin, C. e Roulez, J. (2019): Acceso ás orixes: Panorama dos aspectos xurídicos e prácticos. Documento de traballo comparativo do SSI/CIR nº 2: Enfoque nas solucións. Servizo Social Internacional. Xenebra
- Ledesma, J., Louse, H., García, V., Villar, C., Serrano, I. (2019): Manual de recomendacións para a busca de orixes. CORA (Coordinadora de Asociacións de Adopción e Acollemento)
- Jeannin, C. (Ed.) (2018): Fortalecendo as competencias: Aprender dos fracasos na adopción internacional. Servizo Social Internacional. Xenebra
- Baglietto, C., Cantwell, N. e Dambach, M. (eds.) (2016): Respondendo ás adopcións ilegais: un manual para profesionais. Servizo Social Internacional. Xenebra
- Jenny, M. e Romanens-Pythoud, S. (2016): Un futuro mellor é posible. Promover a vida familiar para nenos con discapacidade en institución. Manual para profesionais. Servizo Social Internacional. Xenebra
- Boèchat, H., Dambach, M., Maurin, C. e Romanens-Pythoud, S. (2015): A adopción internacional e os seus riscos: Unha guía para os candidatos. Servizo Social Internacional. Xenebra
- Palacios, J. (2010): A aventura de adoptar. Guía para solicitantes de adopción internacional. Ministerio de Sanidade e Política Social. Madrid
- Bernacchi, E., Pregliasco, R. e Crine A.M. (Coords.) (2008): Directrices sobre os servizos post-adopción. Secretariado de ChildONEurope. Florencia
- Berástegui, A. e Gómez-Bengoechea, B. (Coords.) (2008): Os retos da postadopción: balance e perspectivas. Ministerio de Traballo e Asuntos Sociais. Madrid
- Palacios, J. (2008): Manual para intervencións profesionais en adopción internacional. Valoración de idoneidade. Asignación de menores a familias. Seguimento postadoptivo. Ministerio de Educación, Política Social e Deporte. Madrid
- García Villaluenga, L. e Linacero, M. (2006): O dereito do adoptado a coñecer as súas orixes en España e no dereito comparado. Ministerio de Traballo e Asuntos Sociais. Madrid
- Adopción internacional e busca de orixes: Guía para adoptados. Servizo Social Internacional. Xenebra
- Caderno de vida. Servizo Social Internacional
- Importancia da saúde do neno no proceso de adopción. Servizo Social Internacional. Xenebra
Traducido automaticamente con OpenAI do español